Toen ik vanochtend het nieuws erop nasloeg, stuitte ik meteen op twee berichten. President Trump geeft de wereldgezondheidsorganisatie WHO er flink van langs voor haar aanpak in de coronacrisis. En de Nederlandse regering wordt in dagblad Trouw verweten meermaals adviezen rondom pandemiebeleid in de wind te hebben geslagen. Ja hoor, dacht ik, het grote beschuldigen is begonnen. Nu we een klein beetje aan het wennen zijn aan het Nieuwe Normaal, is het kennelijk tijd om met de vinger te gaan wijzen, elkaar met verwijten om de oren te gaan slaan.
Terecht of niet terecht? Dat is misschien niet eens zo interessant. Immers, wat kan ik ermee? Ik moest tegelijkertijd denken aan een schema dat ik op social media tegenkom waar ik wél iets mee kan. Who do I want to be during COVID-19? Het is voor zover ik heb kunnen achterhalen een aanpassing van het Learning Zone model van Senninger door de University of Colorado Boulder.
Een mooi en verhelderend schema vind ik. Het laat zien dat er een gelaagdheid zit in omgaan met datgene wat je overkomt en wat dit met je of voor je doet. We zijn met zijn allen gigantisch uit onze comfortzone geslingerd. Misschien ben je (eerst) bang, maar je kunt ook leren van deze crisis en er uiteindelijk misschien zelfs van groeien. Dat kan alleen als je kijkt naar wat deze situatie met je doet, als je reflecteert op je gedrag en je gemoed. Daar is tijd en ruimte voor nodig. Wellicht heb je die nu meer dan vroeger. Stel jezelf dan eens de volgende vragen:
- Waar sta jij?
- Wat kom je tegen in deze coronacrisis?
- Hoe past deze periode in jouw levensverhaal?
- Wat leer je nu of zou je juist willen ontwikkelen?