Het woord Levenslinguïstiek ken je waarschijnlijk niet. Het bestaat eigenlijk ook niet. Ik heb het in het leven geroepen om mijn liefde voor taal en levensloop met elkaar te verbinden. Linguïstiek is gewoon een ander woord voor taalkunde. Als je het stukje Over mij gelezen hebt, weet je dat daar mijn wortels liggen. Levenslinguïstiek is voor mij het inzetten van taal om in te zoomen op de levensloop, woorden te geven aan een levensverhaal.
Stilstaan bij je levensloop brengt bewustwording en verbinding. Je realiseert je wat er voor jou werkelijk toe doet. Vandaaruit kun je je in alle vrijheid verbinden: met mensen, gedachtengoed, werk, de wereld en zeker ook je eigen leven. Daar is tijd en ruimte voor nodig. En je hebt er dus woorden voor nodig. Die zoeken we samen. Ik laat je spreken, benoemen, omschrijven, schrijven, kleine gedichtjes maken. Ingewikkelde vragen maken we concreet. We gaan op zoek naar woorden die voor jou betekenisvol zijn.
Vaak zeggen mensen tegen mij dat ze het zo prettig vinden om woorden te vinden voor wat er bij hen van binnen leeft en zo moeilijk te benoemen is. Het geeft ze houvast en richting. En zo komen we weer bij het motto van Bureau voor levenslinguïstiek: Woorden zoeken – Zin vinden!