Gezamenlijk gingen we op zoek naar positieve jeugdherinneringen en die kwamen er volop tijdens de drie workshops Levensverhalen, herinneringen de ruimte. De eerste twee bijeenkomsten gingen deelnemers terug naar hun kinder- en tienerjaren. Afgelopen woensdag hebben we de reeks afgerond en keken we naar wat ons nu eigenlijk inspireerde aan het begin van het volwassen leven. De workshops gaf ik samen met historica Frederiek Eggink. Na een blokje theorie en meditatie of spel, gingen we aan het schrijven.
Elk verhaal heeft iets te vertellen
Leuk was het om elkaars verhalen te horen: om je te herkennen in de plekken waar mensen zijn opgegroeid, de rituelen van vroeger thuis, de leraren die soms zo belangrijk waren en de idealen waarmee je het echte leven instapte. Andere verhalen waren juist verrassend of ontroerend en er was ook plek voor herinneringen die lastiger waren om te delen. Ook die kregen de ruimte en het respect dat ze verdienen, want al die herinneringen vormen samen ons levensverhaal en identiteit.
Met én zonder schrijfervaring
Vooraf was ik benieuwd wie er op onze workshop af zouden komen. Dat bleken gepensioneerde Houtenaren van begin 60 en 70 te zijn: actief, enthousiast en volop in het leven. En allemaal met de wens terug te blikken naar hun jeugd en daar eens wat langer stil bij te staan. Sommigen waren ervaren schrijvers, echte liefhebbers; anderen hadden geen enkele schrijfervaring. Maar iedereen was in staat herinneringen op te halen en die aan het papier toe te vertrouwen.
Samen terug in de tijd
Dank aan mijn collega Frederiek Eggink voor de heldere uiteenzettingen over hoe herinneringen gevormd worden en voor de mooie meditatieoefeningen, waarbij we weer even terug in de tijd gingen. Dank ook aan het Corona Steunfonds van de gemeente Houten om deze workshop in Houten mogelijk te maken.
Deelnemers over de workshop
“Ik ben met andere ogen naar mijn leven gaan kijken.”
“Fijn dat de insteek pósitieve verhalen was!”
“Ik heb geleerd dat een levensverhaal niet groot
hoeft te zijn.”