Levensverhalen – of verhalen over het leven – zijn voor mij altijd enorm inspirerend. Dat hoeven zeker geen grote en meeslepende verhalen te zijn. Ieder (klein) verhaal telt en doet zijn werk als het gedeeld wordt. Dat realiseerde ik mij nog eens goed toen ik vlak voor de huidige lockdown de workshop Een hand vol verhalen hield voor vrijwilligers van Motto.
Het delen van verhalen
Motto is een project van ‘van Houten&co’, waarbij vrijwilligers thuiswonende ouderen in Houten bezoeken. Natuurlijk krijgen zij dan de nodige levensverhalen te horen. Hoe kun je daarnaar luisteren en waarom is het delen van verhalen zo belangrijk? Daar ging de workshop over. Werken met levensverhalen heeft allerlei functies – het brengt bijvoorbeeld orde en inzicht – maar de belangrijkste is denk ik toch dat degene die zijn of haar verhaal vertelt, zich gehoord en gezien voelt. Daar hebben we immers allemaal behoefte aan.
Verbonden
Ik vroeg de vrijwilligers om ook iets van hun levensverhaal te delen. Dat leverde mooie, ontroerende en krachtige verhalen op. Dat deed iets met de verteller maar ook iets met de groep. “Ik merk dat de verhalen ons als groep verbinden”, merkte een van de vrijwilligers op. Mooi was dat, terwijl het niet eens de opzet van de workshop was geweest. De komende dagen hebben de meesten van ons alle tijd om naar elkaars verhalen te luisteren. Misschien niet in levenden lijve, maar via beeldbellen of per telefoon. Een mooie gelegenheid om elkaar werkelijk te zien en te horen. En met elkaar verbonden te zijn. Vanuit Bureau voor levenslinguïstiek wens ik iedereen dan ook heel goede feestdagen toe.